istanbul istanbul olalı blog

Biraz Sabır Liyakatsizliği kurumsallaştıran Terör Şebekesinden Kurtuluyoruz 15 Temmuz Darbe Girişimi İstanbul Boğaziçi Köprüsü Türkiye, benim çocukluk yıllarımda yaşadığım cuntayı, darbeyi benim çocuklarıma da  İstanbul'da yaşattı!  Bir Baba olarak öfke doluyum! Ama bir yandan da sevinçliyim!  Amerika'nın çektiği kayığa binen Kainat İmamı! Vatan hainliği limanına demirledi! Toplumun bir kısmının “cahil” diye hor gördüğü bu halk canını hiçe sayarak sokağa çıktı! Toplum kenetlendi. Yandaş, candaş, liboş gibi türlü belden aşağı atışlara karşın Türk medyası kahramanca direndi!  Siyasetçimizi çok  hırpalamıştık  ama onlar da davranması gerektiği gibi davrandı!  Türkiye kazandı!  Çocuklarımız kazandı.

Renklerin dilimize ve kimliğimize etkisi Yeni Rengimiz YInMn Blue Renkler insanın hayatında önemli bir yer tutar. Renksiz bir hayat çok yavan olurdu değil mi? Peki, s izin hayatınız renkli mi?    "Renksiz" olmamasını umuyorum. Sana ne benim hayatımın renkli olup olmaması Blogger Bolat dersen renk vermem, tamam der geçerim. Hayatım oldum olası renkli olmuştur, her zaman renk vermişimdir, ortada olmak güce göre şekillenmek karakterime ters, Allah beni böyle yaratmış ne yapabilirim.  Belki de İstanbul'u çok renkli çok kültürlü olduğu için seviyorum. Bu şehrin her tarafından renk fışkırıyor. İstanbul'u hangi rengin temsil ettiğini düşünüyorsunuz? Bazıları buna mor diyor, impatarorluk rengiymiş, erguvan rengiymiş oysa içimdeki hisler bu şehrin asıl renginin "mav"i olduğunu söylüyor. İstanbul'un rengi neden mavidir? Çünkü ortasından deniz geçtiği için. Martı ile denizi bütünleştirdiğim için olmalı. Belki de bir yanım hala Sarıyerli olduğu içindir ki...

Nil Karaibrahimgil Geçen gün oğlum Teoman'a çok kızdım, o kadar sinirlenmişim ki içimden bir Nemrut yükselmiş "kız gibi ağlıyorsun" demişim! Çocuk tokat gibi cevabı yapıştırdı. "Neden kız gibi diyorsun baba insan olan herkes ağlayabilir!" dedi. Kendimden hiç bu kadar utandığımı bilmiyorum. Sonra kızım Öykü ile  yüz yüze  geliyoruz, henüz iki yaşında olmasına rağmen bana boş boş bakıyor, kendimden nedamet geçiriyor, utanıyor, utanıyor ve iki çocuğuma sarılarak ağlıyorum.  Nil Karaibrahimgil'in o "Orkid" reklamı geliyor aklıma. Aslında firmanın ne kadar anlamlı bir kampanya yaptığını anlamış oldum. Yetiştiğimiz ortamın üzerimizde o kadar etkisi var ki, o kara bilinçaltından fırlayıveriyor yılların sarmalı! Her şey geleneklerin etrafında  şekilleniyor , iyi olan geleneği, iyi olan adeti, iyi olan örfü alacağınız kötüyü almayacağız. Bunu bilir bunu söylerim.