istanbul istanbul olalı blog

İstanbul ve taciz olayları Washington Post’ta yayınlanan bir makale ortalığı ayağa kaldırdı. Bu makale o kadar tuhaftı ki Hindistan’daki kadın tecavüzlerinden başlayıp İstanbul’u tacizin tam merkezi konumuna oturtuyordu. Ertesi günlerde Doğan Akın abinin t24 Haber Portalı’ndan Hazal Özvarış, yazının sahibi Alyson Neel ile röportaj yapmıştı. Alyson Neel ABD, Louisiana’da ‘’siyasal iletişim’’ okuyor, Gazeteciler Yazarlar Vakfı’nın hoşgörü bursu ile  Türkiyeyi  İstanbul'u tanımaya davet edildiğinde hop otuyor hop kalkıyor, pek seviniyor. Her şey beleş! Neel, Today’s Zaman’da çalışmaya başlıyor.  Röportajdan bazı kısımları alarak durumu Özetleye çalışacağım.  “O kadar çok taciz hikâyem oldu ki! Daha buraya gelirken bile tacize uğradım. Ve böyle giyiniyorum… Üsküdar'da, Ümraniye'de, Beşiktaş'ta, Nişantaşı'nda, her yerde tacize uğradım…” “… Bana Türkçe öğretirken "maşallah”, “inşallah" dediklerinde bayılmıştım. Sırf "maşallah"

Hızlı yapılaşma, aşırı göç nedeniyle İstanbul florası yok olma tehlikesinde. Aslında İstanbulumuzun florası müthiş bir zenginlik ihtiva ediyor. Mesela İstanbul’da yetişen 39 tür bitki dünyanın başka bir yerinde yetişmiyor. Yani bu 39 bitki türü endemiktir.  Aydos çiğdemi, İstanbulensis Bunlardan biri olan Aydos Çiğdemi İstanbulensis çiğdemini yazmıştım. Hatta bu çiğdemi Sultanbeyli Belediyesi logo olarak kullanmaya başlamıştı. Yol kenarında gördüğünüz şu sarıçiğdem heykeli. Bu postta başka bir çiçeğe değinmek istiyorum. “Kadıköy Çiğdemi-Colchicum chalcedonicum” adını Kadıköy’den alan çiğdem. Her bahar laleler ile coşan İstanbul’u her nedense lale ile bütünleştiririz oysa flora açısından bakarsak lale İstanbul kökenli bir bitki değildir, lale Anadolu kökenli bir bitkidir bize has iki lale türü Amasya lalesi ve Manisa lalesidir. Amasya lalesi, kayıptır halen araştırılmaktadır. Çinilerde gördüğümüz Türklere has lale tulipe Turcica Beykoz yakınlarındaki Cumhuriyet köyü dışında

Yabancı seyyahların İstanbul ziyareti Chateaubriand’ın Paris İstanbul Kudüs adlı seyahatnamesini okuduğumu yazmış Manisa Kırkağaç’a kadar Mösyö Chateaubriand efendi ile gelmiş hatta mis kokulu kavunu adeta onunla birlikte yemiştik. Bunu için “Chateaubriand Kırkağaç kavunu yerse!” Başlıklı postumuza bakabilirsiniz. Hatırlarsanız seyyah Chateaubriand  İstanbul’a doğru gidiyordu. Şimdi gelin, bu adam üşümesin şu kışta kıyamette onu çok sevdiğimiz Estambul’a getirelim. Biz İstanbullu seviyoruz ama Chateaubriand efendi İstanbul’u sevmiyor! Hemen kızmayın sadece bizi değil kendisine göre zavallı olan Rumları ve Yunanlıları da sevmediği aşikâr! Atina’da kendisine salçalı koyun eti, çam kozalağında mayalanmış kırmızı şarap ve tavuk eti ve tatlı niyetine de Hymettos dağı balı ikram eden Yunanlı’nın yemeğini yerken “ yemek yarı alaturka yarı alafranga, şarap çam kozalağında mayalanmış kırmızı içimi çok zor, oysa sonraları Anadolu Bergama yakınlarında yediğim bal bembeyaz ve çok ho

Balyoz kelimesinin hikayesi, etimolojisi Ademoğlu, tekerlek denen nesneyi keşfetmeden çok önceleriydi. Yontma taş çağlarının taa başları… İnsan nesli yonttuğu taşı niçin yonttuğunu, bu taşların ne işe yarayacağını düşünüyordu. Atalarımız Antalya yakınlarındaki Karain mağarasında komün halde yaşarken. Bir gün kendilerinin otlağına giren bir başka insan soyu neandartelleri gördüler. Vay sen misin sınırımıza giren, toplu halde saldırdılar lakin, çok sağlam bünyeye ve pazu gücüne sahip olan neandarteller, atalarımız homosapiensleri tarumar edip saldırıyı püskürttüler. Ayıptır söylemesi atalarımız iyi de dayak yedi. Ağız burun çarşamba çanağına dönmüştü! İnsanoğlu nun kardeşi Neanderteller den yediği daya kla balyozu icat etti Allahtan bizimkilerin beyinleri biraz gelişmişti, yedikleri sopadan sonra yonttukları taşın ne işe yarayacağını anladılar. Organize olup, yontularak kare şekline getirilmiş taşları ellerine alıp neandartellere hucüm ettiler. Ve onları kendi otl

İstanbul'a kar geliyor İstanbul'a  kar geliyor ya, şimdi bir eyyamcılık başlayacak ki sormayın! Peki karın hiç mi olumsuzluğu yok? “Bence yok.  Var olan şey karın suçu değil insanın sebep olduğu kusurlardır. Sokak insanlarının sebebi soğuklar ya da kar değil bir türlü sosyal olamayan devlettir! Kafanıza ya da sırtınıza yediğiniz eşek şakası kartopunun sebebi kar değildir. Zıpır gençlik ya da kendiniz bilmez arkadaşınızdır.   Yolda kayıp arabanıza aracıyla çarpan insanın sebebi kar değil o aracın kabak lastikleridir, uyulmayan takip ve fren mesafesidir. Kar sonrasında çamurlu göletlerin sebebi kar değil, ne yaptığını bilmeyen belediyelerdir. Apartmanın önünde fışt diye kayıp düşen kadının sebebi kar değil o iç  mekan  taşlarını oraya döşeyen ne iş olursa yapacağını zanneden döşemeci zihniyettir…” Kaynak: Women Dergisi

Dülgerlik nedir? Dünya mimarlarının önünde şapka çıkardığı Koca Sinan yani Mimar Sinan, İbrahim Paşa Sarayı’nda dülgerlik eğitimi almış ve ustaların yanında yapı işlerinde çalışmıştı.  “Dülgerlik de nedir?” Dediğini duyar gibiyim.  Dülger kelimesinin kökeni, etimolojisi Dilimizde artık neredeyse unutulma tehlikesi arz eden ve günümüzde çoğunlukla da marangozlukla eş anlama geldiği yanlışı giderek yaygınlaşan “dülger” kelimesi Türkçe’ye Farsça’dan geçmiştir.TDK Türkçe Sözlüğünde kelimeyi “Yapıların kaba ağaç işlerini yapan kimse” olarak tanımlıyor.  Aslında buradaki kabalık hantallık anlamına gelmiyor ve oymacılık, nakkaşlık gibi ince işçilik isteyen işlerin dışındaki işlerin tümünü kapsadığına işaret ediyor. Betonarme yapıların yaygınlaşması ve geleneksel Türk evlerinin yok olmasıyla birlikte dülgerlik zanaatı da ortadan kaybolmaya yüz tutmuştur.  Ancak yapı denilince aklınıza sadece karada yapılan binalar gelmesin. Mesela deniz üstünde yüzen binalar olan gemi yapımı