İstanbul’a bak ey okur!

"Elini teninde dolaştır ey okur, hassas parmak uçlarını göz kenarlarında, alnında gezdir, diğer elinin üzerini sıvazla. En ufak pütürleri, yara izlerini, kırışıklıkları, şişmiş damarları hisseden sinir uçların bedeninde dolaştıkça zamanın sende bıraktığı izleri bulacaksın. Oturduğun koltuğun kumaşında, ceketinin dirseklerinde, evinin duvarlarında da onun bıraktığı işaretleri göreceksin. Zaman, şeyleri hırpalayıp yıpratmaya devam ederken, bedenin giysin, kullandığın eşya, oturduğun ev, yaşadığın şehir de amansız saldırıdan nasibini alacak!

          Şehrin sokaklarına çık ey okur, ama bir yerlere yetişme telaşı olmadan. Yaşadığın şehri dinle, seyret ona temas et. Onu tanımaya çalış… İstanbul’a bak ey okur. Zamanın taze yaralar açıp eski izleri kapattığı; yeni tüneller, çukurlar kazıp eski dehlizleri, sarnıçları doldurduğu; her geçen gün kılık değiştiren, eskinin üzerine betonlar örten, zamanın aralıksız darbeleriyle durmadan biçim değiştiren şu şehre bir bak... Şehir senin anılarında derin izler bırakacak.”

          Yukarıdaki paragrafı Tuncer Erdem’in “İstanbul Zamanın Suya İzi” adlı eserinden alıntılıyorum. Kitap, şair ve çizer Tuncer Erdem’in şiir kitabının sunuş kısmı şahane, şiirlerini de İstanbul ve İstanbul mekânları üzerini yazmış. YKY'den çıkmış olan bu kitabı İstanbulseverlere tavsiye ederim, çok sıkı şiirler var.